Marzyciel ma swoje prawa

Za pośrednictwem "Google" spacerowałam sobie ostatnio po licznych forach i blogach związanych z tematyką emigracji i reemigracji polskiej. Ze względu na zbyt powierzchowne spojrzenie, nie mam jeszcze wyrobionego zdania, muszę dłużej i cierpliwiej poczytać, a jest tego sporo. Pierwsze wrażenie jest takie, że panuje w tym wszystkim onieśmielający chaos. Żeby nawiązać ciekawe kontakty wirtualne, trzeba wyselekcjonować kamienie tkz szlachetne z masy bezwartościowych śmieci. Nie mam żadnych pobudek komercyjnych, nie posiadam umiejętności informatycznych i posługuję się wyłącznie własną intuicją. Czytam i jeśli tekst mnie w jakikolwiek sposób uwiedzie - zostawiam komentarz. Z różnych życzliwych głosów wnioskuję, że jest to monotonny i naiwny system. Pewnie tak, ale to w ogóle nie ma być żaden system. Jest mi oczywiście niezwykle miło gdy ktoś decyduje się napisać komentarz na moim blogu. Wiadomo, że każdy kto "bloguje" liczy na odzew ze świata. Jednak po wstępnym zapoznaniu się z paroma "forami" i portalami, nie bardzo widzę swoja małą szalupkę wśród wojennych okrętów i wytrawnych rekinów. Syndrom "Dziewczynki z Zapałkami"? Może trochę, bo zapałki rzeczywiście sprzedaję, ale zapalniczki też, wiec nie jest tak źle:))

Zobaczymy, co będzie jutro, ale dzisiaj pragnę jedynie bardzo serdecznie podziękować tym wszystkim, którzy mnie do tej pory czytają i komentują. Róbcie tak dalej!:)